به گزارش پایگاه خبری مساوات، مهم‌ترین منبع حقوقی درباره اراضی کشاورزی، قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌هاست که در خرداد ۱۳۷۴ در مجلس تصویب شد و یازده سال بعد در آبان سال ۱۳۸۵ اصلاح گردید. منبع قانونی بعدی آیین‌نامه اجرایی همین قانونی اصلاحی است که در آذر سال ۱۳۸۶ به تصویب هیئت دولت رسیده است.
کدام اراضی، کشاورزی و زراعی هستند؟
طبق این قانون، تمام زمین های زراعتی و کشاورزی و باغ ها مشمول این قانون و حفظ کاربری هستند اگر:
-در خارج از محدوده شهرها و شهرک‌های مصوّب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران باشند.
-در روستاهایی قرار داشته باشند که طرح «هادی روستا» در آنها مصوب شده و اجرا می گردد؛ طرح ساماندهی فضا و سکونتگاه‌های روستایی.
-همچنین اگر زمین کشاورزی برای مدت طولانی بدون کشت بوده باشد (اصطلاحاً اراضی بایر) باز نیز مشمول قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌ها هستند.
مرجع تشخیص اراضی زراعی و مجوز تغییر کاربری کجاست؟
تنها مرجع قانونی تشخیص اراضی زراعی و باغ‌ها و دادن مجوز تغییر کاربری آنها وزارت جهادکشاورزی است و مراجع قضایی و اداری نیز در این موضوع نظر سازمان جهادکشاورزی مربوطه را استعلام می کنند. بنابراین مراکزی مانند دهیاری، شورای روستا، بخشداری، فرمانداری نمی توانند مجوز تغییر کاربری صادر کنند.
