مساوات – احمد حسن‌نژاد: استعفای نقی نصیری از مدیریت باشگاه سونگون، در نگاه نخست واکنشی به مشکلات مالی و عدم همراهی مجموعه مس به نظر می‌رسد. اما این اتفاق، وقتی در بستر شرایط خاص فوتسال سونگون و نیز شیوه‌های رایج در مدیریت ورزشی کشور بررسی شود، ابعاد چندلایه‌تری پیدا می‌کند.
▪️دلایل اعلامی؛ واقعیت یا بهانه؟
نصیری در استعفانامه‌اش به دو نکته کلیدی “مشکلات مالی باشگاه” و “عدم همراهی شرکت مس” اشاره گرده است. این دو موضوع، واقعیتی انکارناپذیر در ساختار باشگاه‌های صنعتی ایران است. تجربه نشان داده که وابستگی به یک شرکت مادر، هم نقطه قوت و هم پاشنه آشیل چنین باشگاه‌هایی است. هر بار که حمایت مالی کمرنگ می‌شود، مدیران ورزشی به سرعت دچار چالش می‌شوند و استعفا یا تهدید به استعفا به عنوان نخستین ابزار فشار روی میز قرار می‌گیرد.
▪️استعفا به مثابه ابزار فشار
در فضای مدیریتی ورزش ایران، استعفا همیشه به معنای کناره‌گیری قطعی نیست. بیشتر اوقات این اقدام نوعی “ابزار اعتراضی” است برای “جلب توجه مدیران بالادستی”، “انتقال مسئولیت مشکلات به دیگران” و “خرید زمان برای بازسازی شرایط”.
از این منظر، استعفای نصیری می‌تواند نوعی تاکتیک باشد؛ یعنی پیامی به شرکت مس که اگر حمایت نکند، او خود را کنار می‌کشد و بار انتقاد را به دوش تصمیم‌گیران اصلی می‌اندازد.
▪️جدی یا نمایشی؟!
اگر جلسه هیئت‌مدیره به سرعت استعفای او را بررسی کند و فرد جایگزین معرفی شود، نشان‌دهنده واقعی بودن تصمیم نصیری است. اما چنانچه در روزها یا هفته‌های آینده شاهد عقب‌نشینی نصیری و ادامه همکاری او با وعده‌های جدید باشیم، این استعفا بیشتر نقش یک “هشدار” و “فشار روانی” بر مدیران مس را ایفا کرده است.
▪️پیامدهای احتمالی برای سونگون
بی‌شک، پذیرش استعفای نصیری، باشگاه را وارد دوره‌ای از بلاتکلیفی می‌کند که می‌تواند روی نتایج تیم تأثیر بگذارد. اما در صورت عدم پذیرش استعفا، نصیری با دست پرتر برمی‌گردد، چرا که توانسته خواسته‌های خود را به گوش مدیران بالادستی برساند.
در کل، استعفای نصیری بیش از آنکه یک تصمیم قطعی برای کناره‌گیری باشد، به نظر می‌رسد یک ابزار اعتراضی و تاکتیکی برای واداشتن شرکت مس به همراهی بیشتر است. البته همه‌چیز به واکنش هیئت‌مدیره و مجموعه مس بستگی دارد؛ اگر آنها بر موضع خود بایستند، استعفای نصیری می‌تواند از یک تهدید تاکتیکی به واقعیتی عملی تبدیل شود.
