به گزارش پایگاه خبری مساوات، خشکسالی از پدیده های اقلیمی است که هر سال خسارت زیادی به بخش های مختلف طبیعی، کشاورزی، محیط زیست، منابع آب و زندگی انسان وارد می سازد و در دهه های اخیر با توجه به تداوم آن و کاهش منابع آبی در ایران و منطقه آذربایجان شرقی، پیامدهای آن ملموس تر شده و زنگ خطر بروز بحران کم آبی در سال های آینده را به صدا درآورده است.
تغییرات اقلیمی، تداوم خشکسالی، کمبود منابع آبی، پایین آمدن سطح آب های زیرزمینی و در نتیجه بروز بحران آب، باور مردم و توجه مسوولان استانی را به موضوع باروسازی ابرها جلب کرده است تا شاید این اقدام بتواند از میزان و شدت این بحران بکاهد، اما به عقیده اساتید دانشگاهی و کارشناسان مرتبط با این حوزه در این استان، این کار در حد مُسکن بوده و تاثیر چندانی در رفع خشکسالی ندارد.
بارورسازی ابرها به عنوان یک روش تعدیل آب و هوا شامل پاشیدن یدید نقره، نمک، دی‌اکسیدکربن جامد یا آب‌نمک به داخل ابر با استفاده از ژنراتورهای زمینی، موشک یا هواپیما با هدف افزایش میزان تراکم آن و تقویت تشکیل و رشد بلورهای یخ و در نتیجه افزایش بارش برف یا باران در مواقعی از سال و در شرایط خاص در برخی کشورها انجام می شود و در کشور ما هم مورد توجه قرار گرفته است.
تجربه‌ها و پژوهش‌های جهانی نشان می‌دهد که ایده بارورسازی ابرها در شرایط مناسب، بارش فصلی را بین پنج تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهد؛ هرچند این بازه به روش، نوع ابر و شرایط محلی بستگی دارد و در برخی مطالعات محلی اثرات متفاوتی هم دیده شده است.
به عقیده کارشناسان، با در نظر گرفتن همه مزایا و معایب استفاده از روش بارورسازی ابرها برای افزایش میزان بارندگی در کشور، این روش می‌تواند به عنوان ابزاری مکمل برای افزایش رطوبت هوای محیط، تامین آب مخازن، ایجاد آرامش نسبی در بین مردم و افزایش چند درصدی بارش کمک کند اما این روش نمی‌تواند به عنوان درمانی برای رفع خشکسالی به کار گرفته شود.
▪️بارورسازی ابرها تاثیر قطعی در افزایش بارش ها ندارد
به گفته رییس سازمان توسعه و بهره‌برداری فناوری‌های نوین آب‌های جوی وزارت نیرو، روش‌های کلاسیک بارورسازی ابرها بیش از ۸۰ سال است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و در ایران نیز سابقه‌ای ۶۰ ساله دارد و تاکنون ۵۷ کشور حداقل یک‌بار این فناوری را آزمایش و ۳۹ کشور به صورت مستمر پروژه‌های بارورسازی را اجرا کرده‌اند.
محمدمهدی جوادیان‌زاده، اضافه می کند: برخلاف برخی ادعاها، نمی‌توان گفت که بارورسازی ابرها تاثیر قطعی در افزایش بارش ها دارد، زیرا علم هواشناسی هنوز نتوانسته اثبات کند که مداخله انسانی در سیستم جو به طور مشخص منجر به این افزایش می‌شود.
به عقیده وی، برای دستیابی به نتایج مطلوب باید به بارورسازی ابرها به عنوان یک راهبردی مستمر و بلندمدت برای تامین آب پایدار نگریست و از ظرفیت‌های دانشگاهی، زیرساخت‌های هواشناسی و برنامه‌ریزی راهبردی برای ارتقای بهره‌وری استفاده کرد.
