به گزارش پایگاه خبری مساوات به نقل از خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، جعفر پوررضوی که از دوره نوجوانی شیفته ادبیات بود، با راهنمایی استادش در سال ۱۳۷۲ قدم به محافل ادبی گذاشت. او قلب و روحش را به شعر سپرد و از کوچه‌های رنگین سرخاب تا بلندای قله‌های ادبیات آذربایجان سفری آغاز کرد که در هر گامش، واژه‌ها بوی تاریخ می‌دهند و سطرها طعم فرهنگ و هویت.
خودش می‌گوید: ادبیات برای من نه فقط یک علاقه، که راهی برای نفس کشیدن بود، جهانی که در آن کلمات، رنگ‌ها و احساسات به هم می‌آمیزند.
او در سال ۱۳۷۴ به علت شغل نظامی پدرش، از تبریز به دزفول مهاجرت کرد و این جابه‌جایی، اگرچه جدایی از زادگاهش بود، اما دریچه‌ای تازه به سوی تجربه‌های جدید گشود و در نهایت پس از هشت سال دوری، بازگشت به تبریز در سال ۱۳۸۲، فصلی نو در زندگی ادبی او رقم زد.
پورضوی با مرور خاطرات آن روزها به خبرنگار ایبنا گفت: بازگشت به تبریز، بازگشت به ریشه‌هایم بود، در این شهر، با حضور در مجامع هنری، قلمم جانی تازه گرفت و فعالیت‌های ادبی‌ام رنگ و بویی جدی‌تر یافت.
این شاعر و نویسنده تبریزی افزود: افتخاراتی که در جشنواره‌هایی چون شعر شکوه فجر، شعر طنز زنجفیل و جایزه ادبی تبریز در بخش داستان کوتاه ترکی به دست آوردم، نه تنها تاییدی بر مسیرم بود، بلکه انگیزه‌ای برای خلق آثار بیشتر شد.
پوررضوی با افتخار از تجربه داوری در جشنواره‌های شعر و داستان سخن گفت: «داوری، نگاهی عمیق‌تر به من بخشید و برای دیدن جهان از دریچه ذهن‌های خلاق دیگر فرصت خلق کرد».
او تاکید کرد: قلم من گاهی در قالب شعر و گاهی داستان، احساسات را به رقص وا می‌دارد، به نظر من تلاش‌هایم در مجموعه آثاری چون «بیز بئله آغلاردیق» (سه جلد، انتشارات سوره مهر) تبلور یافته است.
نویسنده و شاعر تبریزی با اشاره به این اثر گفت: این کتاب که با همکاری صالح سجادی تدوین شد، پژوهشی است در سیر ادبیات رثایی آذربایجان، اینکه امروز به‌عنوان یک واحد درسی در رشته زبان و ادبیات ترکی تدریس می‌شود، برایم افتخاری بی‌مانند است.
پوررضوی بیان کرد: کتاب‌هایی چون «بیر زرافه شهرده» و «۱۹۷۸» (انتشارات نظامی) با زبانی لطیف و تصاویر خیال‌انگیز، قلب کودکان را تسخیر کرده‌اند.
وی عنوان کرد: نوشتن برای کودکان، مانند نقاشی با رنگ‌های شاد است، باید ساده اما عمیق و پر از شگفتی باشد.
این نویسنده و شاعر تبریزی ادامه داد: کتاب «حسادت» که برگرفته از داستان هابیل و قابیل است و «هامی یاتیب جیرتدان اویاق»، بازنویسی داستانی فولکلوریک، نمونه‌هایی از این تعهد به ادبیات کودک هستند.
پوررضوی ادامه داد: «بیزیم اوغلوموز» و «پی پی ۱۵۰۰» (هر دو از انتشارات نظامی) با زبانی شیرین و طنزی هوشمندانه، لبخند را به مخاطبان هدیه می‌دهند.
وی عنوان کرد: طنز راهی است برای گفتن حقیقت با لبخند و زبانی که هم دل را سبک می‌کند و هم ذهن را به فکر وا می‌دارد.
این نویسنده و شاعر تبریزی بیان کرد: مجموعه شعر فارسی «خودکشی یک نهنگ پیر» و شعر بلند سپید «سالخیم سؤیودون ساچلارینی وورمازلار» (انتشارات آخار) از عمق احساس و خلاقیت من حکایت دارند.
پوررضوی گفت: شعر برای من، آینه‌ای است که روحم را در آن می‌بینم، گاهی آرام و گاهی طوفانی.
وی ادامه داد: نمایشنامه منظوم و سمبولیک «شافاقلی بنؤوشه» (انتشارات شانی) نیز در ردیف آفرینش آثاری چندوجهی من است.
وی همچنین از مجموعه «پلاک سککیز» یاد کرد که اشعار رضوی شاعران آذربایجان شرقی را در بر دارد و توسط انتشارات آستان قدس رضوی منتشر شده است.
نویسنده و شاعر تبریزی افزود: این مجموعه، ادای دینی است به فرهنگ و معنویتی که ریشه در باورهای ما دارد.
پوررضوی اظهار کرد: ادبیات، سفری بی‌انتهاست و هر کلمه، گامی به سوی ناشناخته‌ها، و من، تا آخرین نفس، در این مسیر گام برمی‌دارم.
