مساوات- محمد فرجپور باسمنجی: از اول سال تا حال که اسفند رو به پایان می رود و معمولا از ۲۰ اسفند تا اواسط فروردین مدارس در تعطیلات نوروز بهار خواهد بود. جمعا دانش آموزان فقط در کلانشهر تبریز کمتر از ۹۰ روز به مدرسه رفتهاند و جمعهها و پنج شنبهها که مدارس تعطیل و اکثر ۵ روز مانده هفته نیز به بهانه آلودگی هوا، برودت هوا، ناترازی انرژی، آنفلونزا، تعطیلات مکرر تقویم رسمی و بهانه های دیگر تعطیل می شود.
از اول سال تا حال که کم کم تعطیلات بهار و نوروز و بعد عید فطر را پیش رو داریم، دانش آموزان کمتر از ۳ ماه درمدرسه نخواهند بود. یعنی از ۶ ماه تحصیلی نیم سال دوم از مهر تا اسفند، بیش از ۹۰ روز مدارس تعطیل اند. این بی نظمی را چه کسی پاسخگوست؟ چرا مهمترین رکن توسعه کشور در تبریز به حال خود رها شده است؟
زندهیاد میرزاحسن رشدیه وقتی اولین مدرسه ایران را در تبریز راه انداخت گفت: که درب مدرسه باید همیشه باز باشد و وقتی رشدیه فوت کرد آنرا زیر پای کودکان در آستانه مدرسه دفن کنید تا روح من هر روز با پاشیدن بذر آگاهی به دانش آموزان صیقل یابد و آرامش بگیرد.
باغچهبان، ابوالقاسم فیوضات و حاج ذکا دیباج بزرگان معارف وقت تبریز هدف از راه اندازی اولین باغچه اطفال و کودکستان برای کودکان عادی و کرولال را پرورش تواناییهای گوش دادن، سخن گفتن، مشاهده کردن، اندازه گرفتن، پرورش حس همکاری و نوعدوستی و جمعی کارکردن و بطور کلی اماده کردن کودکان برای زندگی و رفتن به مقاطع بالاتر چه ها در سر نداشتند قبل از اینکه ژان کازینو مردم شناس و ارتباط دان فرانسه این یافته ها را در دانشگاه سوربن به رشته تحریر در آورد.
این بزرگان معارف، همچون خواجه نصیر الدین طوسی که آن هم در شهر تاریخی مراغه نبوغش را بروز داد معتقد بودند باید یقه کودک را از همان پا گرفتن در دست گرفت. تعلیم داد و آموزش و مهارت پذیری و کار و تلاش و فرهنگ وهنر را در آنان نهادینه کرد تا از مشکلات زندگی و جامعه نهراسند و راه گریز پیش نگیرند و تدبیر و چاره اندیشی برای خود و جامعه خویش را پیش گیرند و رفاه و بهتر زیستن را در اینده برای خود و همنوعان شکل دهند. همان مرامی که امروز پایه و فلسفه اموزش و پرورش ملل توسعه ی یافته حساب می شود. توسعه انسانی رکن اصلی توسعه پایدار است و باید برای ارتقای کیفیت آموزش در کشور همه تلاش کنیم.
ذات آموزش و پرورش در جامعه شناخت و حل نیازهای فکری کودکان، نوجوانان و جوانان است. تعلیم و تزکیه نفس و آموزش فلسفه معانی زندگی به نسل های آینده و در خدمت جامعه بودن از مهمترین وظایف معلمان است. در جامعه ای که علم و دانایی، محور توانمندی و توسعه جوامع بشری باشد ارتقای کیفی آموزش و تربیت نسلی پرسشگر و خلاق و نوآور امری ضروری است. توسعه کمی و کیفی آموزش، توسعه مشارکت عمومی، ارتقای سلامت و بهسازی منابع انسانی از مهمترین اولویتهای کاری آموزش و پرورش می باشد که الحمدالله امروز آموزش و پرورش ما به حال خود رها شده است.
مسئولان کشور بارها گفته اند که: آموزش و پرورش زمینه ساز رشد فکری و اخلاقی انسان های یک جامعه پویا است. آموزش و پرورش، تنها راه کمال انسان به سوی سعادت و خوشبختی است. اهمیت نقش آموزش و پرورش در تربیت نیروهای متخصص، دانشمند و آشنا به علوم جدید بسیار حائز اهمیت است اگر ما بخواهیم بمانیم و کرامت داشته باشیم و آلت دست دیگران نشویم، هیچ راهی نداریم جز اینکه از علوم تجربی، تکنولوژی و دستاوردهای مثبت تمدن بشری استفاده کنیم یکی از وظایف مهم نظام آموزش و پرورش کشور تربیت انسان های «خودباور» و نه «دارای غرور کاذب» است. باید تربیت کننده انسان هایی باشیم که بدانند ریشه در گذشته دارند، اما در دنیای امروز زندگی می کنند و باید به آینده بیندیشند.
“آگوست کنت” پدر علم جامعه شناسی می گو ید: “پیشرفت و ترقی بشر به آموزش و پرورش صحیح بستگی تمام و کمال دارد زیرا تعلیم و تربیتی صحیح است که حس تفاهم را بین افراد پرورش می دهد”.
“وارد” جامعه شناسی آمریکایی معتقد است: “تعلیم و تربیت در پیشرفت اجتماع اثر فراوان دارد زیرا اگر انسان صحیح پرورش یابد، قادر به حل مشکلات موجود خود خواهد بود و مشکلاتی را که در راه پیشرفت و ترقی اقتصادی و اجتماعی است، از بین خواهد برد”.
“پیاژه” عقیده دارد: “هدف اساسی آموزش و پرورش بار آوردن افرادی است که بتوانند دست به کارهای خلاق و تازه برنند، نه اینکه فقط به تکرار کارهای گذشتگان بپردازند. غرض، ساختن اشخاصی است که خلاق، مخترع و کاشف باشند.”
با این همه وصف در اهمیت آموزش و پرورش ببینید نظام آموزش و تربیت ما در تبریز چگونه به حال خود رها شده کودکان و نوجوانان که باید در مدرسه درس و مشق و آبدیده شوند در خانه ها مانده اند و بطالت و سستی و بی برنامگی و فضای مجازی روح و روان کودکان و نوباوه گان ما را هدف قرار گرفته و به خطر انداخته است و ما هم همه نظاره گر این وضع ناهنجار در این وانفسای مشکلات عدیده هستیم.