به گزارش پایگاه خبری مساوات به نقل از وبگاه “فورچون”، در حالی که اقتصاد جهانی درگیر درگیری‌های مسلحانه مداوم و جنگ‌های تجاری است، میلیونرها به امید یافتن مکان‌های امن‌تر برای سرمایه خود، دسته دسته چمدان‌های خود را می‌بندند و به مقاصد مهاجرتی جدید می روند.
این پدیده “مهاجرت بزرگ ثروت” لقب گرفته است و در نتیجه، کشورهایی مانند “مونته‌نگرو”، “امارات متحده عربی” و “مالت” شاهد رشد قابل توجه جذب میلیونرها در داخل مرزهای خود هستند.
یک تغییر تاریخی در میان ثروتمندترین کشورهای جهان در حال وقوع است. امسال (۲۰۲۵)، حدود ۱۴۲ هزار میلیونر قصد دارند نقل مکان کنند – و زندگی تجملاتی خود در کشورهای متبوعشان را مانند پنت‌هاوس‌های لندن و املاک و مستغلات اشرافی فرانسه را به نفع فرصت‌های بیشتر و ثبات مالی در خارج از کشور رها کنند.
در حالی که کشورهای محبوب دیرینه مانند سوئیس، ایالات متحده و امارات متحده عربی همچنان سهم خود را از افراد ثروتمند جذب می‌کنند، اما یک کشور کمتر شناخته شده اروپای شرقی به تازگی به عنوان سریع‌ترین مرکز جذب میلیونر در حال رشد است.
بر اساس “گزارش مهاجرت ثروت خصوصی هنلی” در سال ۲۰۲۵، مونته‌نگرو که بین دریای آبی “آدریاتیک” و رشته‌کوه‌های سر به فلک کشیده “دیناریک” قرار دارد، در طول دهه گذشته افزایش ۱۲۴ درصدی در جذب تعداد میلیونرها درون مرزهای خود را تجربه کرده است.
و در حالی که جمعیت رو به افزایش ۲۸۰۰ میلیونر آن هنوز در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر ناچیز است، این کشور حوزه بالکان به لطف برنامه سرمایه‌گذاری برای شهروندی خود (که اغلب به عنوان “گذرنامه طلایی” شناخته می‌شود) موجی از علاقه را به خود جلب کرده است.
به طور کلی، به گفته “دومینیک ولک” رئیس گروه مشتریان خصوصی هنلی و شرکا، مونته‌نگرو به دلیل نزدیکی به اروپا و انعطاف‌پذیری مالی، همچنان جذاب است.
ولک به فورچون گفت: “رژیم مالیاتی پایین مونته‌نگرو، با مالیات بر درآمد ثابت و بدون مالیات بر ارث یا هدیه، آن را به ویژه برای حفظ ثروت جذاب کرده است. این کشور با خط ساحلی دریای آدریاتیک، املاک لوکس و سبک زندگی مدیترانه‌ای جذاب، به مقصدی برای سرمایه‌گذاران با انگیزه سبک زندگی تبدیل شده است.”
طبق این گزارش، انتظار می‌رود سال آینده (۲۰۲۶) تعداد بیشتری از میلیونرها به کشورهای دیگر مهاجرت کنند – پیش‌بینی می‌شود حدود ۱۶۵ هزار میلیونر به مراتع سرسبزتر در سراسر جهان مهاجرت کنند.
ولک گفت، بی‌ثباتی های ژئوپلیتیکی اخیر، مشکلات اقتصاد کلان و تجزیه سیاسی-اجتماعی، تمایل فوق ثروتمندان به مهاجرت را تشدید کرده است. به طوری که برخی افراد آن را “مهاجرت ثروت‌های بزرگ” نامیده‌اند.
ولک گفت: “با درگیر شدن مستقیم‌تر قدرت‌های بزرگ، سرمایه‌گذاران جهانی به طور فزاینده‌ای ریسک سیاسی را در تصمیمات مربوط به محل اقامت و سبد سرمایه‌گذاری خود لحاظ می‌کنند.”
امارات متحده عربی به ویژه به دلیل ثبات سیاسی و مساعد بودن برای تجارت، در جذب مهاجران با دارایی خالص بالا موفق بوده است. این کشور همچنین دارای برنامه ویزای طلایی است که به آن کمک کرده است تا به عنوان مقصدی محبوب برای ثروتمندان شناخته شود. در واقع، انتظار می‌رود این کشور امسال حدود ۹۸۰۰ میلیونر جذب کند – که بیشترین میزان در بین کشورهای دیگر است.
ثروت از اروپای غربی در حال خروج است
در حالی که کشورهای اروپایی مانند مونته‌نگرو، مالت و لهستان افزایش قابل توجهی در رشد میلیونرها را تجربه می‌کنند، در سایر نقاط این قاره شاهد خروج شهروندان ثروتمند خود به دیگر کشورها هستند. در واقع، امسال برای اولین بار در یک دهه است که یک کشور اروپایی در صدر خروج میلیونرها در جهان قرار دارد و بریتانیا در صدر این فهرست قرار گرفته است.
انتظار می‌رود امسال حدود ۱۶۵۰۰ میلیونر بریتانیا را ترک کنند که در مجموع حدود ۹۱٫۸ میلیارد دلار دارایی دارند. این به معنای کاهش ۹ درصدی جمعیت میلیونرهای بریتانیا در طول دهه گذشته است که بخشی از آن به دلیل پیامدهای برگزیت، عدم قطعیت سیاسی و تغییرات مالیاتی است.
بریتانیا در صدر کشورهای با خروج سرمایه در جهان
“یورگ استفن” مدیرعامل شرکت هنلی و شرکا، در رابطه با انتشار این گزارش نوشت: “علیرغم این موج خروج سرمایه، بریتانیا همچنان مقصدی مطلوب برای افراد با ثروت خالص بالا – به ویژه آمریکایی‌هایی که از دولت فعلی ترامپ ناامید شده‌اند – است. با این حال، بدون یک مسیر ورود مناسب، این کشور قادر به جبران خروج سرمایه نیست و عدم تعادل فزاینده‌ای بین ثروت ورودی و خروجی ایجاد می‌کند.”
ولک گفت، دیگر قدرت‌های اروپایی – از جمله فرانسه، اسپانیا و آلمان – نیز نشانه‌های نگران‌کننده‌ای از مهاجرت ثروت دارند. او توضیح داد که بین سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴، افزایش ۱۱۴ درصدی در درخواست‌ها برای گزینه‌های اقامت و شهروندی جایگزین در میان میلیونرهای آلمانی وجود داشته است.
ولک گفت: ” این روند نشان‌دهنده فرسایش گسترده‌تر اعتماد در میان نخبگان ثروتمند اروپا است که پیامدهای بلندمدت بالقوه‌ای برای ثبات مالی و نوآوری منطقه‌ای خواهد داشت.”
