به گزارش پایگاه خبری مساوات، نبود زمین بازی آماده، تیم فوتبال مس سونگون ورزقان را از تمرکز بر مسائل فنی دور کرده و به جای آرامش، استرس و نگرانی مداوم بر فضای باشگاه سایه انداخته است.
▪️ریشههای بحران
پس از آنکه ورزشگاه یادگار امام آماده میزبانی نشد، تمام بازیهای تراکتور به بنیاندیزل منتقل شد. سازمان لیگ نیز این استادیوم را تنها گزینه مورد تأیید در تبریز اعلام کرد. این تصمیم عملاً مس سونگون را از حق استفاده از بنیاندیزل محروم کرد؛ استادیومی که پیشتر قرار بود با توافق قبلی محل برگزاری بازیهای خانگی این تیم باشد. حالا با در اختیار داشتن کامل این ورزشگاه توسط تراکتور، مس سونگون برای میزبانی سرگردان مانده است.
▪️آوارگی در اورمیه
دو هفته پیش، نارنجیپوشان برای میزبانی از پارس جنوبی جم ناچار شدند به ارومیه بروند. اما به گفته نقی نصیری؛ مدیرعامل باشگاه، این راهکار نمیتواند ادامهدار باشد؛ چراکه اولاً انتقال بازیها به اوزمیه هزینههای سنگینی به باشگاه تحمیل میکند و تأمین آن در طول فصل ممکن نیست. ثانیاً این جابهجایی عملاً امتیاز میزبانی را از مس سونگون میگیرد. ثالثاً مسئولان اورمیهای نیز بدلیل تداخل با برنامههای تیم نود اورمیه معمولاً با برگزاری دوباره مسابقات این تیم در شهرشان مخالفت میکنند.
▪️تهدید جدی نماینده فوتبال آذربایجان
نصیری با ابراز نگرانی از شرایط موجود تأکید میکند: «اگر مس سونگون حتی یک بازی دیگر نتواند برگزار کند، با توجه به مشکلات هفته اول مقابل هوادار، از جدول رقابتها کنار گذاشته خواهد شد. این اتفاق نه تنها برای فوتبال و ورزش استان یک فاجعه است، بلکه برای مدیرانی که مدام از حمایت ورزش آذربایجان سخن میگویند هم آبروریزی بزرگی به شمار میرود.»
مدیرعامل مس سونگون با بیان اینکه، علیرغم سهم قابلتوجه این باشگاه در حوزه ورزش استان متاسفانه در میدان مشکلات تنها ماندهایم، میگوید: «بازیهای خانگی باید فرصتی برای کاهش هزینهها و ایجاد آرامش باشند، اما حالا به کابوسی برای باشگاه تبدیل شدهاند.»
▪️انتظار برای حمایت فوری
وی در ادامه خواستار ورود جدیتر مسئولان شد: «مسئولان استانی باید سکوتشان را در برابر این بحران بشکنند. وقت آن رسیده که به یاری باشگاه بیایند و در این بزنگاه حساس، با حمایت و پشتیبانی عملی خود مانع از سقوط فوتبال استان به بحرانی عمیقتر شوند.»
نصیری تصریح میکند: مس سونگون تنها یک باشگاه فوتبال نیست؛ این تیم نماینده کارگران و مردم منطقهای است که سالها بار سنگین صنعت مس کشور را به دوش کشیدهاند. بنابراین نبایستی به خاطر نبود زمین بازی، این پشتوانه اجتماعی و مردمی لطمه ببیند.