مساوات – مهدی شیخ زاده: هوراند، شهرستانی با طبیعت بکر و ظرفیت‌های گردشگری کم‌نظیر، مدت‌هاست در انتظار یک پروژه شاخص برای ورود به نقشه گردشگری کشور است. سال گذشته، کلنگ احداث نخستین پل معلق آذربایجان شرقی در این شهرستان، با حضور گسترده مسئولان، موجی از امید ایجاد کرد. اما امروز، ماه‌ها پس از آن مراسم، این طرح همچنان روی کاغذ مانده و نشانه‌ای از آغاز عملیات جدی دیده نمی‌شود.
پل معلق هوراند تنها یک سازه نیست؛ این پروژه می‌تواند موتور محرک توسعه گردشگری، ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی در منطقه باشد. در شرایطی که بسیاری از شهرستان‌های کوچک به دنبال جذب گردشگر برای تقویت اقتصاد محلی هستند، چنین طرح‌هایی برای هوراند یک فرصت طلایی محسوب می‌شود.
اما چرا این فرصت در حال از دست رفتن است؟ آیا برنامه‌ریزی ضعیف، نبود پیگیری کافی یا تغییرات مدیریتی عامل این تعلل است؟ حتی اگر این پرسش‌ها بی‌پاسخ بماند، یک واقعیت انکارناپذیر است: توقف طولانی یک پروژه بزرگ، پیام خوبی برای سرمایه‌گذاری در منطقه مخابره نمی‌کند.
مسئله دیگری که نمی‌توان از آن گذشت، انتخاب سرمایه‌گذار است. در پروژه‌هایی با این حجم، بررسی دقیق توان مالی و اجرایی سرمایه‌گذار شرط اول موفقیت است. اگر این موضوع جدی گرفته نشود، طرح‌های بزرگ تبدیل به وعده‌های فراموش‌شده می‌شوند و اعتماد عمومی نیز آسیب می‌بیند.
امروز زمان تصمیم است؛ یا باید با پیگیری و شفافیت، پروژه به مسیر واقعی خود بازگردد، یا باید صادقانه به مردم گفته شود که این طرح عملی نخواهد شد. هوراند ظرفیت‌های بی‌نظیری دارد، اما این ظرفیت‌ها بدون اقدام، به‌تنهایی معجزه نمی‌کنند. مسئولان محلی و استانی باید پاسخ دهند: آیا اجازه خواهند داد این فرصت طلایی از دست برود؟
مردم هوراند حق دارند بدانند پل معلق چه زمانی ساخته خواهد شد. مسئولان باید شفاف‌سازی کنند، روند پروژه را پیگیری کنند و نشان دهند که این طرح تنها یک وعده نیست، بلکه اولویت واقعی توسعه گردشگری شهرستان است.
