به گزارش پایگاه خبری مساوات به نقل از بی‌بی سی، دانشمندان در مورد نقش اسرارآمیز اپی ژنتیک مطالعه چگونگی تغییر ژن‌ها در کنترل روش توسعه سرطان به کشف و یافته‌های تازه و بیش‌تری دست یافته اند.
نتایج پژوهش موسسه تحقیقات سرطان نشان می‌دهد که این ماده که اغلب «ماده تاریک» نامیده می‌شود می‌تواند روش تشخیص و درمان سرطان را تغییر دهد و می‌تواند منجر به اشکال جدیدی از آزمایش‌ها برای این بیماری شود که به مناسب‌سازی درمان کمک می‌کند. با این وجود، این راهی طولانی است و تحقیقات هنوز مراحل اولیه را می‌گذرانند.
زمانی که اکثر افراد به ژنتیک فکر می‌کنند ذهن‌شان به سمت تغییرات ساختاری در کد DNA معطوف می‌شود که به نسل‌های بعدی منتقل می‌شود. در نتیجه، تمرکز زیادی بر چگونگی این جهش‌های ژنی باعث رشد سرطان‌ها شده است.
با این وجود، در سالیان اخیر دانشمندان پدیده دیگری را کشف کرده‌اند که چندان ساده نیست و «اپی ژنتیک» نام دارد. اپی ژنتیک مطالعه این موضوع است که چگونه رفتار و محیط یک فرد می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی شود که بر نحوه عملکرد ژن‌های او تاثیر می‌گذارند. اپی ژنتیک شما با افزایش سن و در پاسخ به محل زندگی و نحوه زندگی‌تان تغییر می‌کند. اپی ژنتیک کد DNA را تغییر نمی‌دهد، اما می‌تواند دسترسی به ژن‌ها را کنترل کند و به طور فزاینده‌ای نقش مهمی در ایجاد سرطان ایفا می‌کند.
اپی ژنتیک چیست؟
پروفسور «تروور گراهام» مدیر مرکز تکامل و سرطان در موسسه تحقیقات سرطان در لندن می‌گوید: «ما از یک سطح کنترل اضافی برای نحوه رفتار سرطان‌ها پرده برداری کرده‌ایم چیزی که ما آن را به» ماده تاریک «سرطان تشبیه می‌کنیم». او به «بی بی‌سی» گفت که ممکن است «در هم تنیدگی‌هایی در خطوط DNA» وجود داشته باشد که در هر سلول جمع می‌شوند و این می‌تواند ژن‌های خوانده شده را تغییر دهد. او افزود که موقعیت درهم تنیده می‌تواند در تعیین نحوه رفتار سرطان‌ها بسیار مهم باشد. پروفسور «گراهام» افزود: «این کشف باعث نمی‌شود که از فردا مراقبت‌های تغییر کنند. با این وجود، این یافته می‌تواند راهی برای توسعه درمان‌های جدید باشد».
برای مثال، آزمایش ژنتیکی برای جهش ژن BRCA که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد تنها بخشی از تصویر را در مورد سرطان فرد ارائه می‌کند.
پروفسور «گراهام» می‌افزاید: «با آزمایش تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی ما به طور بالقوه می‌توانیم با دقت بسیار بیش‌تری پیش بینی کنیم که کدام درمان‌ها برای سرطان یک فرد خاص بهتر عمل می‌کنند.»
یافته حاصل از این پژوهش در دو مقاله در نشریه «نیچر» منتشر شده اند. اولین مقاله بیش از ۱۳۰۰ نمونه از ۳۰ سرطان روده را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و نشان داده بود که تغییرات اپی ژنتیکی در سلول‌های سرطانی بسیار رایج بوده و به رشد آن بیش از سایر سلول‌ها کمک می‌کند.
در مقاله دوم تعداد زیادی نمونه گرفته شده از قسمت‌های مختلف یک تومور را مورد بررسی قرار داده بود. این ارزیابی نشان داد که نحوه رشد سلول‌های سرطانی اغلب توسط عواملی غیر از جهش DNA کنترل می‌شوند.
پژوهشگران می‌گویند که یافته‌های آنان نمی‌تواند ثابت کند که تغییرات اپی ژنتیکی به طور مستقیم به تغییر در رفتار سرطان‌ها منجر می‌شود و باید پژوش‌های بیش‌تری برای نشان دادن این اتفاق انجام شود.
