کودتای نرم در شورای انقلابی!

نا امنی شغلی در کسوت شهردار تبریز غوغا می کرد و از این لحاظ وی عمدتا مناصب مدیریتی را با حکم سرپرستی منصوب می کرد! اتفاقاتی چند از قبیل برخی عزل و نصب ها و مسائلی که عموما اختصاص به پشت پرده دارد و ذکر آن ها شاید اسباب دردسر باشد، هر چند خود رنجبر به برخی از آن ها در جلسه استیضاح اشاره کرد، دست به دست هم داد تا نهایتا شورای ششم با ۹ رای عباس رنجبر را از ادامه فعالیت معاف نماید.
برای عزل شهردار تبریز نیاز به رای دو سوم اعضای شورا بود و او تنها ۴ رای موافق در سبد خود داشت و اگر چنانچه اهل لابی، امتیاز دادن و اتفاقات پشت پرده بود و می توانست یک عضو را از قافله مخالفان جدا کند، داستان استیضاحش به در بسته می خورد و چه بسا او اکنون باز شهردار تبریز بود و به اصطلاح در دلش به آنان می خندید. کسانی که اهل سیاست و سیاست بازی اند نوع دفاع او را خودکشی و بر او به جهت همین رویه خرده گرفتند.
در زمان خلافت حضرت امیر برخی او را به جهت بکار نگرفتن امثال طلحه و زبیر مذمت کردند و او را به خاطر عدم تعامل با بنی امیه ملامت کردند. اما نگاه دیگری هم معتقد بود که اصلا اگر علی چنین رویه مماشاتی در پیش می گرفت، دیگر علی نمی شد.
فارغ از فضای جنجالی قبل، حین و بعد از استیضاح شهردار تبریز و اینکه حق با چه کسی بود، یک نکته بسیار مهم و حائز اهمیت بود. او نه شبانه به کسی زنگ زد، نه تعامل و زد و بند کرد و نه در زمان دفاع از خود مجیز گویی کرد و به اصطلاح پاچه خواری نمود. مختصر و مفید و با اقتدار تمام از خود دفاع کرد، برخی از پشت پرده ها را بر ملا کرد و حال باید دید مطالبی که در گفته های شهردار معزول عنوان شد، از سوی نهادهای نظارتی پیگیری خواهد شد.
او اگر حتی سخنش باطل هم باشد، به تعبیر حضرت امیر چنان بر باطل خود استوار بود که می تواند به تنهایی دو واحد درس اخلاق و مدیریت باشد برای کسانی که داعیه مدیریت دارند. او تعامل (شما بخوانید لابیگری) بلد نبود، درخواست های مساعدت را نادیده گرفت حتی اگر آن درخواست را فلان شیخ یا چهره با نفوذ داده باشد، به کسی خودرو هدیه نداد و گندی کاری به بزرگی میدان آذربایجان و پروژه مقبره الشعرا را در کارنامه نداشت.
اولش گفتند محور استیضاح شش است و بعدش معلوم شد که دوتایش روند قانونی را طی کرده و حتی اگر همان دو تا هم نبود، باز می شد به جرم این که رنجبر چرا شلوار پارچه ای پوشیده و یا چرا قدش بلند است، او را برکنار کرد. او ایستاده مردن را به شهرداران و مدیران یاد داد و رفت و شورا را در آزمونی سخت و جدالی حداکثری با افکار عمومی قرار داد. از این پس باید شهرداران هر ۴ ماه یک بار از تبریز گلستان بسازند و اگر چنین نکنند، فشار افکار عمومی کمر شورا را خواهد شکست.
در روزهایی که بایستی تبریز برای نوروز آماده می شد و در شرایطی که فصل بررسی لایحه بودجه بود، کلانشهر تبریز، شهردار ندارد و این مهم نیست، مهم آن است که منویات آقایان بالفعل شود و قبل از انتخاب لطفا درخواست هایتان را لیست کنید، تا شهردار بعدی تکلیف خودش را بداند.