به گزارش پایگاه خبری مساوات به نقل از شمس، مردم از پست شاکیاند و عمده انتقاداتشان از تاخیر در ارسال محمولههای خصوصی و عدم ارسال مرسولههای دولتی است. شهروندان میگویند وقتی مجموعهی خصوصی همچون دیجیکالا میتواند سفارشات را در بستهبندی مناسب و روز و ساعت درخواستی گیرنده به دست ما برساند، چرا شرکت ملی پست نمیتواند؟
عدم ارسال مرسولات سازمانی به درب منازل/ باجه معطله مراجعه کنید!
مجید ۲۷ ساله از تبریز میگوید: تاکنون منتظر مرسوله شخصی از پست نبوده و نمیتواند آن را قضاوت کند اما برای دریافت کارت خودرو مجبور به مراجعه حضوری به پست شده است چراکه مامور پست بیآنکه برای تحویل کارت خودرو به منزل مراجعه و یا ضابطهی ۳ بار مراجعه را رعایت کند، آن را تحویل باجه معطله داده است.
او میافزاید: این قضیه برای سایر آشنایان نیز تکرار شده و نهایتاً آنان برای دریافت کارت سوخت و گواهینامهشان مجبور به پیگیری حضوری از پست شدهاند. این درحالیست که شرکت ملی پست برای انجام این وظایف از مردم هزینه میگیرد و در کمال تاسف همه مرسولات سازمانی را به دست گیرندگان نمیرساند.
دریافت هزینه تیپاکس و تاخیر در ارسال/ رهاسازی بسته چند میلیونی در آسانسور
میلاد یکی دیگر از شهروندان تبریز عنوان میکند: اخیراً کالایی گرانقیمت را از تهران سفارش دادم و بابت ارسال سریع آن با تیپاکس متحمل هزینهی مضاعف شدم اما بعد گذشت چند روز بسته به دستم نرسید و نهایتاً از طریق پیگیریهای مکرر عنوان شد باید حضوراً بسته را از پست تحویل بگیرم! با تماس با بازرسی و انتقاد از ضعف در خدماترسانی مرسوله را همان روز برایم ارسال کردند با این تفاوت که مامور بیآنکه آن را بهدستم برساند در آسانسور ساختمان چند طبقه رها کرد و اگر فردی دیگر بسته ۶ میلیون تومانی را بر میداشت دستم بجایی بند نبود!
او تاکید دارد: ما شاهد ولشدگی در شرکت پست تبریزیم و روز به روز بر درصدی نارضایتیها افزوده میشود. اگر مشکل نیرو دارند میتوانند سفارشات را قبول نکنند، نه اینکه هزینهی ارسال سریع را اخذ کنند و بعد چندین روز بگویند بیایید سفارشتان را حضوراً دریافت کنید. البته مشکلات پست به این مسایل محدود نمیشود و متاسفانه مرسولات در اندازه بزرگ نیز که برای جابجایی نیاز به ارسال با وانت دارند درب منزل تحویل داده نمیشود.
در پیگیریهای خبرنگار ما مشخص شد از زمان بازنشستگی پوربزرگ از پست آذربایجانشرقی تا بهامروز مدیرکل جدید معرفی نشده است. برای شنیدن دفاعیات مسئولین در مواجهه با انتقادات مردمی سراغ جواد دباغ صادقیپور رئیس اداره پست شهرستان تبریز رفتیم.
تاخیر دارندگان درگاه خصوصی ارسال ربطی به ما ندارد!/ برای تاخیر ما درخواست غرامت کنید
وی با تقسیمبندی مرسولات به سازمانی و متعارف، عنوان میکند: شرکت پست در راستای حمایت از تولید و تولیدکننده، به تعدادی از سایتها که در زمینه فروش محصولات فعالیت دارند و دارای نماد اعتماد الکترونیکی کسب و کارهای اینترنتی هستند درگاه ارسال اختصاصی میدهد تا بدون نیاز به طی فرایند ابتدایی در مراکز پستی، اقدام به چاپ بارکد و فاکتور کنند که بعضا در این شکل سفارشات از طرف سایت مربوطه این فرایند کمی با تاخیر انجام میشود و این مسئله به شرکت پست ارتباطی ندارد!
جواد دباغ صادقیپور میافزاید: در پست پیشتار، ۴۸ ساعت تا ۷۲ ساعت و در پست سفارشی ۷۲ ساعت تا ۵ روز زمان ارسال تعریف شده و چنانچه این زمان با تاخیر همراه شود، شخص میتواند درخواست غرامت و جبران خسارت کند.
وی در واکنش به این سوال که آیا شرکت پست تبریز کمبود نیرو دارد، تصریح میکند: شرکت پست یک بخش دولتی است و در جذب نیرو دچار مشکل هستیم، سازمان امور استخدامی اجازه استخدام و جذب نیروی جدید نمیدهد. البته مشکل آنچنانی از باب کمبود نیروی انسانی نداریم و با استفاده از پیمانکاران تا حدودی این مسئله را کمرنگ کردهایم.
رئیس اداره پست تبریز تاکید دارد: کمبود نیروی انسانی در کمیت توزیع هیچ تاثیری ندارد و همکاران توزیع با فعالیت و زحمت دوچندان، در خدمت گذاری به مردم لحظهای دریغ نمیکنند.
تمامی مرسولات را بهنشانی گیرندگان ارسال میکنیم/ امکان ارسال بستههای بزرگ به برخی شهرها میسر نیست
او با رد عدم ارسال مرسولات سازمانی به درب منازل گیرندگان، میگوید: تمامی مرسولات پستی به نشانی گیرنده ارسال میشود، تنها برای تحویل کارت ملی هوشمند است با ارسال پیامک به شخص، درخواست میشود جهت دریافت به شرکت پست مراجعه کند که آنهم برای فعالسازی کارت ملی هوشمند از طریق اثر انگشت است.
دباغ با بیان اینکه عدم تحویل بستههای بزرگ قطع یقین در تبریز و خسروشهر و باسمنج و سردرود غیر ممکن است، خاطرنشان میسازد: به تعداد معدودی از شهرستانها در سطح استان مثل ورزقان و چاراویماق و هریس بهعلت کمبود امکانات و نبود وسایل حمل و نقل ارسال بسته بزرگ نداریم.
آنطور که از صحبتهای این مقام مسئول پیداست شرکت پست تبریز عملاً انتقادات شهروندان را نفی میکند و زیر بار قبول اشکالات نمیرود. با چنین رویهای آیا امکان جبران کمبودها و افزایش رضایتمندی از نحوه خدماتدهی وجود دارد؟