به گزارش پایگاه خبری مساوات به نقل از آذرانجمن، موسیقی عاشیقی در طول تاریخ با جریان ادبیات شفاهی که به صورت سینه به سینه از یک نسل به نسل بعدی منتقل شده، پیش می‌رفت که تدریس، یادگیری و انتقال آن به نسل‌های بعدی با این روش بسیار سخت و طاقت فرسا بود و برخلاف سایر مکاتب موسیقی امروزی، کسی نبود که الفبای این نوع از موسیقی را بنویسد و یا افراد بسیار کمی بودند که اشعار مربوط به این موسیقی را بنویسند.
«صدرالدین آقایی» متخلص به «عاطف» یکی از این شاعران است که اشعار مربوط ادبیات عاشیقی را نوشته است و عاشیق‌های بسیاری در ایران، جمهوری آذربایجان، گرجستان و ترکیه با اشعار او آواز می‌خوانند.
«صدرالدین آقایی» که در روستای «کلان» قره‌داغ متولد شده است؛ سال‌ها پیش دو کتاب با نام‌های «شعر گوزگوسو» و «حسرت مکتوبو» که بیشتر در حوزه ادبیات آشیقی است نوشته و منتشر کرده است و اخیرا کتابی با عنوان «دئییم لر دویوم‌لار» را می‌خواهد منتشر کند که نتیجه جمع آوری ضرب المثل های محال «گرمه دوز» یکی از ۱۸ محال قره داغ می باشد.
او در رابطه با این کتاب می‌گوید: در کتاب «دئییم لر دویوم‌لار» سعی کرده ام تمام ضرب المثل هایی که در زندگی روزمره روستایی استفاده می‌شد را بنویسم. به طور مثال ضرب المثل های که در مورد حیوانات از فیل تا مورچه در میان مردم گفته می‌شد را در این کتاب جمع آوری کرده ام و در کل بیست هزار «دئییم» در این کتاب فقط مختص به یکی از ۱۸ محال قره‌داغ یعنی محال «گرمه‌دوز» نوشته شده است. همچنین در این کتاب روش زندگی مردم در محال «گرمه‌دوز» با تمام جزئیات نوشته شده و حال و هوای زندگی روستایی با تمام مشکلات و زیبایی‌هایش به قلم آمده است.
این شاعر پیشکسوت در مورد اشعار خود می‌گوید: از ۱۴ سالگی قریحه شعر در من وجود داشت و با این که تا چهارم درس خواسته بودم اما توانستم در حوزه شعر و ادبیات شفاهی آذربایجان بیاموزم. شعرهایی که بنده نوشته ام اصطلاحا «قوشما» می باشد و در میان آشیق ها نیز با عنوان «ائل ادبیاتی» یا «آشیق ادبیاتی» شناخته می شود.
او همچنین افزود: در شعرهایم ۲۳ نوع صنعت عاشیقی استفاده شده است. «کولگه‌سیز شعر» «دیوان» «قوشما» «گرایلی» «تجنیس» «جیغالی تجنیس» «اوباش بوباش» و… بعضی از این اشعار می‌باشد که عاشیق ها این اشعار ها را در مراسمات مختلف می‌خوانند.
«صدرالدین آقایی» با بیان اینکه اشعار من میان اکثر عاشیق‌های ایران، جمهوری آذربایجان، گرجستان و ترکیه خوانده می‌شود، می‌افزاید: از جمله عاشیق‌های معاصر آذربایجان که از اشعار کتاب‌های من استفاده کرده اند مرحوم آشیق عبدالعلی، بهمن قربان زاده، علی سلیمی و… می‌باشد.
او در خصوص مضمون اشعار خود می‌گوید: من در حوزه ائل ادبیاتی شعر نوشته ام و مضمون اشعار این حوزه نیز بیشتر در خصوص «عشق نامه» «حقیقت نامه» «نصیحت نامه» «معراج نامه» «استاد نامه» و … می باشد. اشعار ادبیات عاشیقی به زندگی عادی مردم آذربایجان اشاره دارد و مضمون آنها نیز حاصل صدها سال ادبیات شفاهی مردم می باشد که سینه و سینه منتقل شده و به این عصر رسیده است. این اشعار مردم را تشویق می‌کند تا با خانواده، دوستان و جامعه رابطه بهتری داشته باشند و فردی مفیدی برای جامعه باشند، بنابراین با توجه به وضعیت نابسامان جامعه امروزی، در حال حاضر مضمون اشعار و موسیقی عاشیقی نیاز مردم و جامعه است.
این شاعر آذربایجانی در رابطه با فعالیت های انجمن های ادبی خصوصا در حوزه ادبیات آشیقی اظهار می‌دارد: بنده سال ها در کنار شاعر برجسته آذربایجان مرحوم «یحیی شیدا» بوده ام و در آن سال‌ها فعالیت زیادی در انجمن های ادبی داشته ام اما دیگر در این انجمن ها حضور ندارم اما فعالیت مستمر این هنرمندان را دنبال می‌کنم.
او با اشاره به این موضوع که فضای فرهنگی و ادبی آذربایجان در طی سال‌های گذشته بسیار امیدوار کننده است، ادامه می‌دهد: جوانان زیادی در عرصه فرهنگی و ادبی آذربایجان حضور فعال دارند و تلاش زیادی برای شکوفایی هر چه بیشتر شعر و ادبیات آذربایجان می‌کنند. در دوره‌ای از تاریخ که نسل ما به فعالیت هنری و ادبی می‌پرداخت، هنر عاشیقی در حال نابودی بود. اما با فعالیت های هنرمندان هنر عاشیقی دوباره زنده شد و توانست در میان اقشار مختلف مردم جایگاه خود را دوباره کسب کند و این مسئله نیز مدیون تلاش های تمام هنرمندانی است که به رغم تمام نا ملایمتی ها کار کردند و جلوی نابودی هنر عاشیقی را به عنوان فرهنگ شفاهی مردم آذربایجان گرفتند.
