مساوات: گلایه از مدیریت شهری در تبریز مساله تازه‌ای نیست اما عید امسال گلایه شهروندان تبریزی به اوج خود رسید. در حالیکه تبریز روزهای عید را بدون شهردار سپری کرد و شهر حال و روز خوبی برای ایام نوروز نداشت سفر تبریزی‌ها به دیگر شهرها باعث شدن زخم دلشان باز شود.
از وضعیت آسفالت خیابان‌ها و معابر گرفته تا نورپردازی و آماده‌سازی شهر برای استقبال از مسافران پتکی بود که بر سر مردم فرود آمد و در ایام نوروز مقایسه تبریز با دیگر شهرها به اوج خود رسید اما چه شد که شهر تبریز از شهر اولین‌ها به شهری تبدیل شد که از نظر مدیریت شهری حتی با برخی شهرستان‌ها هم برابری نمی‌کند؟
بنگاه اشتغالزایی یا شهرداری تبریز؟!
در هر سازمان و ارگانی برای تحول و کارِ خوب دو جزء مهم وجود دارد بودجه و مدیریت؛ یعنی حتی بهترین مدیران هم بدون بودجه توانایی کار و تحول را ندارند موضوعی که سالهاست گریبان شهرداری تبریز را هم گرفته است.
از زمانی که شهرداری تبریز به محلی برای اشتغال تبدیل شد و چند برابر پست‌های آن افراد به کار گرفته شدند، دیگر توانی برای کار در این مجموعه نماند. شهرداری تبریز با ۱۵ هزار نفر نیرو چندین برابر شهرداری‌هایی مانند اصفهان نیرو دارد و به طبع عمده درآمدهای شهرداری صرف حقوق کارکنان می‌شود و رسیدگی به شهر در اولویت‌های آخر قرار می‌گیرد.
سوء مدیریت ۲۰ ساله در مدیریت شهری
در کنار موضوعات مالی شهر تبریز با یک سوء مدیریت چند دهه‌ای مواجه است و می‌توان گفت که در ۲ دهه اخیر به جز دوره‌های کوتاه مدت مدیران ارشد و میانی شهر اهمیتی به توسعه و فراهم آوردن زیرساخت‌های شهری ندادند.
دعواهای مدیریتی که ناشی از جناح و گروهبندی در سالهای مختلف بوده باعث شد تا تبریز با یک عقب ماندگی اساسی نسبت به دیگر کلانشهرها مواجه باشد. این در حالی است که در دیگر شهرها شاهد آن بودیم که برای منافع شهرشان تمام دعواها را کنار گذاشته و برای منافع شهر تلاش می‌کنند.
موضوعی که در مدیریت شهری تبریز روال شده و از چشم شهروندان هم دور نمانده پیشی گرفتن حواشی از متن است. در حالیکه حواشی انرژی و وقت زیادی از مدیران و شوراهای ما صرف می‌کند اما موضوعات اصلی مغفول مانده و اهمیتی به آنها داده نمی‌شود.
