مساوات- سعید ابراهیم‌زاده: امروزه زندگی شهری با چالشی جدید به نام حضور سگهای بلاصاحب در محیط‌های شهری و روستایی مواجه است، توسعه سریع شهرها و روستاهای اطراف شهری در زمان کوتاه طی سال‌های اخیر و تصرف زمین‌های حاشیه شهری فرصت تعیین قلمرو از حیوانات گرفته و باعث تعارضات بین انسان با طبیعت گشته است.
از مهم‌ترین تعارضات حضور سگهای بلاصاحب در کوچه و خیابان ها و کنار جاده ها می باشد که گاها باعث بروز رعب و وحشت و گاها باعث حس وفاداری برای انسان ها می باشد.
این جاندار که از گذشته به عنوان حافظ امنیت انسان ها بوده امروزه با توسعه شهری و شهرنشینی به دلیل بی سرپرستی توسط انسان ها لقب سگهای بلاصاحب را به خود گرفته و به یک چالشی بزرگ بین دوستداران حیوانات و مخالفان آن تبدیل گشته است و این دغدغه را برای مسئولین نیز بوجود آورده است که بالاخره چه باید کرد؟ حمایت کنیم یا مهارش کنیم؟
غذارسانی، عقیم‌سازی، احداث کمپ‌های نگهداری و حفظ قلمرو هرکدام از این گونه‌ها از جمله روش‌هایی بوده که مورد حمایت و تایید دوستداران حیوانات بوده است، اما این نوع حمایت نیازمند تلاش و تخصیص بودجه کافی توسط یک نهاد رسمی می‌باشد.
غذارسانی وابستگی سگ‌ها به انسان و عادت بد حیوانات به دسترسی غذای آسان، باعث می‌شود که این عمل جذب آنها به مناطق مسکونی و کنارجاده‌ای و تولید مثل با تعداد توله‌های بیشتر را منجر می‌شود.
همچنین عقیم‌سازی و ایجاد مراکز نگهداری نیز یکی از روش هایی بوده که تقریبا نظر محیط زیستی‌ها را به خود جلب کرده است، اما هزینه بالای نگهداری، عدم توان و تجهیزات کافی برای زنده گیری، عدم آموزش و مهارت کافی کارکنان نگهداری سگ ها باعث بروز اخبار ضدونقیض میگردد که حواشی زیادی را بدنبال دارد و نیز تعیین و حفظ قلمرو به سگهای عقیم شده به پایش مستمر نیاز دارد که این امر نیز تضمین کننده ورود سگهای سایر مناطق به داخل محدوده پایش نمی‌باشد.
نظر به میانگین طول عمر سگ‌ها تا ۱۳ سال، در صورت مدیریت صحیح این جانداران انتظار برای کاهش جمعیت آنها در شهرها یا روستا حدود ۱۰ سال زمان می‌برد تا این فرایند کاهش جمعیتی به ثمر برسد و آن زمانی اتفاق می‌افتد که صاحبان دیگر سگ‌ها آنها را بعد از اتمام کارایی به طبیعت رها نکرده و قلمرو حیوانات از لحاظ تولید مثل مورد پایش قرار بگیرد، صادرات به کشورهایی همچون چین به عنوان خوراک از دیگر پیشنهادات برای تنظیم جمعیت سگ ها بوده، همچنین تصویب قوانین سختگیرانه در خصوص نگهداری سگ‌ها و ممنوعیت رهاسازی سگ‌ها و توله‌ها در طبیعت بدون هماهنگی و نیز شناسنامه دار کردن سگ‌ها، افزایش آگاهی شهروندان در خصوص غذادهی و نحوه برخورد، مدیریت پسماندهای شهری و روستایی و دفع به موقع آن از عوامل کاهنده جمعیت و تعارضات می‌باشد. جداسازی و زنده گیری سگ‌هایی که هار بوده و از توان کنترل خارج هستند با نظر کارشناسان نیز می‌تواند از حوادث ناگوار جلوگیری نماید.
