به گزارش پایگاه خبری مساوات، در یک روز بهاری مقارن با ماه مبارک رمضان سری به میدان آزادی زدیم؛ میدانی که قطعا همه حتی برای یکبار هم که شده گذرشان به آنجا افتاده و خاطرات شیرین وچه بسا تلخی از آن دارند؛ میدانی که هر ساله میعادگاه مردم همیشه در صحنه تهران در ۲۲ بهمن و یا دیگر رویدادهای شیرین و چه بسا تلخ بوده است.
عیسی محمدی؛ عکاس کهنهکار میدان آزادی است؛ تمام سرمایهاش یک چمدان است که لوازم عکاسی اش را در آن جا داده و البته مهمتر از این سرمایه مادی، توکلش که از اعتقادات بالای او نشات میگیرد و انگیزه بالایش برای ثبت لحظات شیرین برای هم وطنان اش، سرمایه معنوی او محسوب میشود.
با او هم کلام میشویم. او در این گپ و گفت صمیمی از علاقهاش به عکاسی میگوید و اینکه از سال ۶۷ کار عکاسی را آغاز کرده است.
عکاس میدان آزادی میگوید خاطرات تلخ و شیرینی از این سالهای کاری خود دارد؛ مهمترین خاطره شیرینش که باعث خوشحالی و مسرت دو چندان اوست ۲۲ بهمن ماه است که هرساله مردم با شور و شعور مضاعف درمیدان آزادی گردهم میآیند، اما اتفاقات سال ۸۸ را از جمله خاطرات تلخ خود توصیف میکند.
عیسی محمدی در ادامه این گپ وگفت درباره مشتریهای خود این گونه روایت میکند: «اوایل کار بیشتر مشتری هایم یا شهرستانی ها بودند و یا سربازان. اما با گذشت زمان بیشتر مشتری هایم از بین خارجیها مثل عراقیها و افغانی هاست. البته سربازان همچنان پای ثابت مشتری هایم هستند».
این عکاس کهنهکار، درآمد عکاسی را با توجه به وضعیت اقتصادی امروز نامناسب توصیف کرد و اظهار داشت مشتری کم شده، مخصوصا بعد از شرایط کرونایی مشتری مثل سابق دیگر نیست. به همین خاطر دخل و خرج با هم جور در نمیآید.
این عکاس ترکزبان که نماز اول وقتش ترک نمیشود در ادامه صحبت هایش به نماز اول وقت توصیه میکند و میگوید: «نماز اول وقت، وظیفه است و هر کسی در اول وقت نماز را به جا آورد بهره اش را آن دنیا خودش خواهد برد. متاسفانه برخی از جوانان این مسائل را قبول ندارند و میگویند نماز و روزه چیست! در حالی که اشتباه میکنند. اصل همین است و جوانان ما باید اعتقاداتشان را قوی کرده و بر خدا توکل کنند، آن وقت خدا همه چیز را درست می کند».
عکاس میدان آزادی که عاشق کربلاست، علی رغم اینکه درآمد خود را متناسب با هزینههای زندگی نمیداند اما توکلش به خداست و عنوان میکند: یک سری میگویند ما از زندگی ناامید شدیم اینطوری نیست؛ در قدیم ما هم کار نداشتیم و بیکار بودیم اما باید آدمی به خدا توکل کند که در این صورت همه چیز درست میشود.
